Een leed kwam telkens op mij aan

onmoglijk om het af te weeren

met geen tranen te bezweren

k had het anders lang gedaan

 

Toen ging het boven op mij staan

tot ik stil lag zonder weeren

Duldend, wachtend moest ik leeren

En toen eerst is het heengegaan

 

Dat is nu al een poos gelêen

Ik zie het nu van verre nog

En begrijp niet, waarom tochjk

Ik toen zo leed met veel geween

-

Titus Brandsma