“Het leed kwam telkens op mij af,
Onmogelijk om het af te weren
Met geen tranen te bezweren
‘k Had het anders lang gedaan

Toen ging het boven op mij staan
Tot ik stil lag zonder wenen.
Duldend wachtend moest ik leren
En toen pas is het weggegaan.

Dat is nu al een poos geleën
Ik zie het nu nog van verre
En ik begrijp nog niet waarom
Ik toen zo leed met veel geween”.